18 de mayo de 2012

Si vis pacem


En el hemiciclo sus señorías
se comen las lenguas,
en los despachos los rateros limpian
sus guantes blancos
y en las calles policías de negro
juegan al tiro al rojo;
si quieres paz
haz el amor y prepara la guerra.

Las ondas repiten necias el mantra
de la deuda a cero,
los diarios ríen el advenimiento
del nuevo régimen
y en los programas los especialistas
se chupan las pollas:
si quieres paz
haz el amor y no olvides la guerra.

Las marionetas mostrencas se ahorcan
en sus propios hilos,
el loco hace limpios trucos de magia
con su gorra de béisbol,
y el payaso está enterrando a las víctimas
de la gran broma.
Si quieres paz
haz el amor y disponte a la guerra.

.
ēgm. 2012


11 de mayo de 2012

Plegaria al dios de la nada


Me ignorarán los fatuos,
gota ten piedad de mí;
me censurarán los necios,
vaho ten piedad de mí;
me perseguirán los lerdos,
chispa ten piedad de mí;
me descubrirán los bobos,
mota ten piedad de mí;

me denunciarán los sandios,
lluvia ten piedad de mí;
me prenderán los torpes,
viento ten piedad de mí;
me encerrarán los memos,
rayo ten piedad de mí;
me acusarán los ñoños,
roca ten piedad de mí;

me culparán los simples,
charco ten piedad de mí;
me juzgarán los lelos,
soplo ten piedad de mí;
me condenarán los cortos,
pira ten piedad de mí;
me lincharán los listos,
mármol ten piedad de mí.

Me olvidarán los días;
tiempo, oh tiempo, ten piedad de mí.

.
ēgm. 2012


1 de mayo de 2012

Cantigas de Henriq d’Arousa. 2

 


          XIV

Quen de amores fala
moito cala,
   canta o merlo na malva,
   meu amigo.

Quen amores tivo
certo estivo,
   canta o merlo no acivro,
   meu amigo.

Quen xa amores minte
se arrepinte,
   canta o merlo nos vimes,
   meu amigo.

Quen a amores serve
arde e ferve,
   canta o merlo na sebe,
   meu amigo.

Quen amores conta
non remonta,
   canta o merlo na horta,
   meu amigo.

Quen de amores sabe
ben precave,
   canta o merlo na laxe,
   meu amigo.

Quen xa amores foxe
brúa e roxe
   canta o merlo na fonte,
   meu amigo.

Quen amores cala
pouco fala,
   canta o merlo nas canas,
   meu amigo.

Quen amores houbo
ben o soubo,
   canta o merlo entre os toxos,
   meu amigo
.

 


          XV

Venta outro airiño no meu eirado
e nos plantíos da verde leira,
   eu amigo hei,
   non volo negarei.

Sopra outro vento na miña eira
e nas plantiñas do verde eixido,
   eu amigo hei,
   non volo negarei.

Venta no eido reverdecido,
sopran airiños no verde prado,
   eu amigo hei,
   non volo negarei
.

 


          XVI

Eu vou buscala,
e vou collela,
   a fita dos cabelos
   levouma meu amigo.

Ai que é vermella,
ai que é encarnada,
   a fita dos cabelos
   meu amigo colleuma.

I era encarnada,
i era vermella,
   a fita dos cabelos
   levouma meu amigo.

E vou por ela,
eu vou quitarlla,
   a fita dos cabelos
   meu amigo colleuma.

E vou sacarlla,
eu vou por ela,
   a fita dos cabelos
   roubouma meu amigo
.

 

 

         XVII

Baixaran os cabalos beber á fonte,
vinde miñas amigas a xunta a ponte,
   pasa meu amigo
   i eu ca vista non o sigo.

Corrían os poldriños pola ribeira,
imos miñas meniñas onda a abeleira,
   pasa meu amigo
   i eu cos ollos non o sigo.

Vinde meniñas ghopas beira da fonte,
cómpre falar dos mozos de hoxe e onte,
   pasa meu amigo
   i eu ca vista non o sigo.

Imos nenas bonitas baixo a abeleira,
vinde dicir de amores na randeeira,
   pasa meu amigo
   i eu cos ollos non o sigo.

Cómpre dicir dos días de agora e onte,
foran os cabaliños choupar na fonte,
   pasa meu amigo
   i eu ca vista non o sigo.

Imos contar das noites na randeeira,
ían poldros salvaxes pola ribeira,
   pasa meu amigo
   mais eu co maxín o sigo
.

 


          XVIII

As aves todas do aire
viñeran voar
onda a beiramar
   e meu amigo
   non quería acordar.

Os peixes todos do mar
viñeran nadar
á orela da ría
   e meu amigo
   espertar non quería.

As bestas todas da terra
viñeran andar
ribeira do mar
   e meu amigo
   non quería espertar.

Tódolos seres do mundo
viñeran estar
á beira da ría
   e meu amigo
   acordar non quería.

Tódolos bicos do mundo
viñéralle eu dar
beiriña do mar
   e meu amigo
   houbo alí espertar
.

 


          XIX

Vou mira-lo alto mar
e mais na praia nadar
   con meu amigo.

Vou mira-las augas fondas
e mais nadar entre as ondas
   con meu amigo.

Cedo vou nadar á praia
con retranca e mais sen saia
   con meu amigo.

Entre as ondas vou nadar
amodiño e devagar
   con meu amigo.

E sen saia e con retranca
hei nadar na praia branca
   con meu amigo.

Amodiño polas ondas
vou nada-las augas fondas
   con meu amigo.

Na praia branca hei nadar
e mais mira-lo alto mar
   con meu amigo.

 


          XX

Na mañanciña de calma morna
o mariñeiro vén na súa dorna,
   devala a maré
   i el meu amigo é.

Cando as gaivotas saen dos niños
trae bo peixe e á casa torna,
   devala a maré
   i el meu amigo é.

Pra os cons da ría corvos mariños
e mais gaivotas voan dos niños,
   devala a maré
   i el meu amigo é.

Ca mañanciña na calma morna
van pola ría corvos mariños,
   devala a maré
   i el meu amigo é.

Trae bo peixe e á casa torna
o meu mariñeiro na súa dorna
   e enche a maré
   i el meu amigo é
.

 


          XXI

Chía o moucho no piñeiral
e a curuxa voa no val,
   leda axúntome eu
   con meu amigo.

Pasa a lúa sobre a montaña,
vai baixando no fío a araña,
   leda quedara eu
   con meu amigo.

Trila o merlo contra a silveira
e sube o sol pola ribeira,
   leda érgome eu
   con meu amigo
.

 


          XXII

Díxenche que a ninguén lle importa
quen vén bater na miña porta,
   meu amigo
   inda cedo foi no caxigo.

Dígoche que ninguén debate
quen vén á miña porta e bate,
   meu amigo
   inda antes veu ó poxigo.

Díxenche que a ninguén lle ten
quen bate á miña porta e vén,
   meu amigo
   inda hoxe comeu pantrigo.

Dígoche que ninguén bufiña
quen vén bater na porta miña,
   meu amigo
   inda agora lambeu no figo
.

 


          XXIII

O cervo na ría da auga escapaba
i eu, coitadiña, choraba a porfía,
   meu amigo vai no mar
   e non hai lume no lar.

O cervo na praia a auga fuxía
i eu, malpocada, doía e penaba,
   meu amigo vai no mar
   e non hai lume no lar.

Ai eu, coitadiña, que tanto choraba,
ó lonxe o arroaz brincaba na ría,
   meu amigo vai no mar
   e non hai lume no lar.

Ai eu, malpocada, penaba e doía
ó lonxe o arroaz na auga choutaba,
   meu amigo vai no mar
   e non hai lume no lar.

Ai eu, coitadiña, que tanto penaba,
ai eu, malpocada, choraba a porfía,
   meu amigo vai no mar
   e non hai fume no lar.

O cervo na praia a auga fuxía,
na ría o arroaz pra lonxe escapaba,
   meu amigo vai no mar
   e non hei lume no lar
.

 


          XXIV

Levantouse a fermosa,
ergueuse ca alborada
e foi lava-las coitas,
   alá no río, ai meu amigo,
   fun ca alborada.

Erguérase a ben feita,
levantouse ca alba
e foi lava-las penas,
   alá no río, ai meu amigo,
   fun ca alborada.

Levantouse a ben dada,
erguérase co abrente
e foi lava-las mágoas,
   alá no río, ai meu amigo,
   fun ca alborada.

E foi lava-las coitas
e a auga llas levaba,
leváballe cas mágoas,
   alá no río, ai meu amigo,
   fun ca alborada.

E a auga llas levaba,
leváballe cas penas
e xa nunca tornaban,
   alá no río, ai meu amigo,
   fun ca alborada
.

 


          XXV

A aguia sobre o cavanco
fixo un debuxo branco,
   e meu amigo, ulo?

O raposo no trebello
puxo un sinal vermello,
   e meu amigo, ulo?

O lobo, do meu tesouro
deixou un fío mouro,
   ai meu amigo, ulo?

 


          XXVI

Ten a ribeira baixa un cheiro acerbo
onde antes augas claras bebía o cervo,
   o río vén doente,
   ai meu amigo.

Corren nas abas verdes de xesta e toxo
frascas e reboutallos que meten noxo,
   o monte está doente,
   ai meu amigo.

Lixos e porcalladas enchen a praia
e o arroaz polas ondas bagoa e laia,
   o mar está doente,
   ai meu amigo.

Ti e mais eu, meu amigo, nus sobre a area
somos outra merdiña que dá a marea,
   o mundo vai doente,
   ai meu amigo
.

 
          ≡ ≡ ≡ .

.
ēgm. 2012